مقایسه حافظه شرح حال در افراد تک زبانه و دو زبانه مبتلا به نشانگان نارسایی ایمنی اکتسابی

مقدمه: با توجه به نتایج یافته های پژوهشی در مورد تأثیر وجوه مختلف فرهنگ در تروما، پژوهش حاضر با هدف مقایسه حافظه شرح حال افراد تک زبانه (فارس زبان) و دو زبانه (کرد زبان) مبتلا به نشانگان نارسایی ایمنی اکتسابی انجام گرفت. روش: نمونه پژوهش شامل 60 فرد تک زبانه (30 نفر بهنجار و 30 نفر بیمار مبتلا به اچ. آی. وی/ ایدز) و 60 فرد دو زبانه (30 نفر بهنجار و 30 نفر بیمار مبتلا به اچ. آی. وی/ ایدز) بود که با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و در متغیرهای جنس، سن و هوش از طریق آماره کواریانس کنترل شدند. آزمودنیها از طریق مقیاس تجدید نظر شده تأثیر رویداد، سیاهه افسردگی بک، سیاهه اضطراب بک، مقیاس هوش تجدید نظر شده وکسلر بزرگسالان، مصاحبه حافظه شرح حال و آزمون حافظه شرح حال مورد ارزیابی قرار گرفتند و اطلاعات به دست آمده از طریق روش تحلیل واریانس دو عاملی و آزمون t برای مقایسه دو گروه مستقل تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: یافته های تحلیل واریانس دو عاملی نشان داد که در متغیر خاطرات اختصاصی، اثر تعامل گروه و زبان معنادار اما در بازیابی خاطرات از حافظه رویدادی و معنایی، اثر تعامل غیر معنادار به دست آمد. همچنین افراد بهنجار در مقایسه با افراد بیمار، مواد بیشتری را از حافظه شرح حال بازیابی کردند. در سطح زبان، افراد دو زبانه در مقایسه با افراد تک زبانه در آزمون حافظه شرح حال، اختصاصی تر عمل کردند و در مصاحبه حافظه شرح حال عملکرد بهتری در یادآوری خاطرات دوره بزرگسالی از حافظه شرح حال داشتند. نتیجه گیری: از نظر حافظه شرح حال (رویدادی و معنایی) به طور کلی میان افراد تک زبانه و دو زبانه تفاوت معناداری مشاهده نشد.